Er broeit wat in Protected Paradise. De afgelopen zomermaanden monsterden verwonderde Labiomista-bezoekers er de groepen twintigers in onze denkboxen. Die boxen kiemden van mogelijkheden. Ze vormden een veilige denkzone waar deze jongeren de nodige immuniteit vonden om te denken, filosoferen en debatteren over vrijheid. Ver buiten hun eigen fictie. Ik sprak hen uitgebreid in het kader van mijn project met de Vrije Universiteit Brussel en de Université Libre de Bruxelles. Wat me raakte, was hoe geëngageerd en open de jongeren waren. Hoe gebalanceerd hun denken was. Maar ik schrok tegelijkertijd wat van de machteloosheid die ze voelden. Ze voelden zich genegeerd door een maatschappij die niet naar hun generatie luistert. Midden in een snel veranderende wereld die hen grote uitdagingen voorschotelt. Maar de ideeën die ze na drie dagen denken aanreikten, bleken opmerkelijk positief en veelbelovend.
Deze week strijken studenten van de UHasselt en PXL neer in de denkboxen om over de toekomst van het onderwijs na te denken. Ik ben meer dan benieuwd over wat zij ons te vertellen hebben. Vinden zij ook dat er veel te weinig wordt geluisterd naar studenten? Dat ze staan te trappelen om mee de toekomst uit te tekenen? Het meest kijk ik uit naar de oplossingen die ze in petto hebben, naar hun visie die ze hier uitwerken, op de grens van het wilde en het gedomesticeerde.