De technologie is de laatste drie decennia op explosieve wijze versneld, gesystematiseerd, gerationaliseerd en geminiaturiseerd. Het gebruik van innoverende industriële technieken en industriële materialen kan niet meer genegeerd worden, de problematiek van traditie en innovatie, binnen het sieraadvakgebied, moet juist omarmt worden.
Hedendaagse sieraadontwerpers bevinden zich bovendien op een grens tussen de positie van de industrieel ontwerper, de ambachtsman en de vrije kunstenaar aangezien ze zowel inhoud als vorm bepalen en daarvoor de geschikte materialen en technieken kiezen. Het verschil tussen deze drie verschillende typen is echter al meermaals in vraag gesteld, maar in dit onderzoek wordt gefocust op het verschil tussen reproduceerbaarheid en niet-reproduceerbaarheid, en tussen industriële en niet-industriële technieken.
Binnen dit artistiek onderzoeksproject vormt reproduceerbaarheid de basis. De uitdaging bestaat erin de vage grens tussen reproduceerbaarheid en niet-reproduceerbaarheid te onderzoeken in een context die zich daar normaal gezien niet toe leent, namelijk deze van de industriële technieken. De reproduceerbaarheid wordt echter nooit in vraag gesteld binnen de industriële technieken aangezien deze reproduceerbaarheid stimuleren. Aan de hand van industriële laserbewerkingen, waaraan massaconsumptie eigen is en waarbij ontwerpproces en uitvoeringsproces doorgaans gescheiden zijn, zal in het artistiek onderzoek deze vage grens onderzocht worden.
In het artistiek ontwerpend onderzoek worden vier cases gerealiseerd waarbinnen een constante wisselwerking tussen het reflectief en artistiek gedeelte plaatsvindt. Deze cases worden aangestuurd door tegenstellingen met betrekking tot reproduceerbaarheid en niet-reproduceerbaarheid.
Deze onconventionele aanpak van het onderzoek zal een nieuwe kijk op het karakter van reproduceerbaarheid bieden. Daarenboven zal dit onderzoek en de aanpak ervan innovatief en grensverleggend zijn voor het vakgebied van de sieraadontwerpers.